Waginoplastyka czyli plastyka pochwy to skorygowanie szerokości pochwy. Zabieg ten jest wskazany u kobiet, u których w wyniku porodu doszło do pęknięcia lub rozciągnięcia pochwy i krocza. Ocenia się że nawet do 90 procent kobiet rodzajach naturalnie doznaje mniejszych bądź większych urazów pochwy i ma nacinane krocze, stąd zabieg waginoplastyki zyskuje ostatnio na popularności. Plastykę pochwy przy defekcie małego stopnia można zoperować w znieczuleniu miejscowym. Natomiast defekty dużego stopnia wymagaja znieczulenia ogólnego. Zakres zabiegu określa lekarz podczas konsultacji.

Celem plastyki pochwy jest poprawa jakości życia seksualnego i pozwala kobiecie silniej odczuwać przyjemność płynącą z seksu. Dzięki waginoplastyce kobieta nawet po kilku porodach ma szansę na udany seks. Ważne jest to, by plastykę pochwy wykonywał ginekolog, bo to on ma wiedzę i odpowiednie przygotowanie do wykonywania takich zabiegów.

‍
Uwaga: plastyka pochwy nie jest przeciwwskazaniem do kolejnej ciąży.

Przeciwwskazania do zabiegu:

• potwierdzona lub w najbliższym czasie planowana ciąża,
• nowotwór,
• zaburzenia krzepnięcia krwi,
• zły stan zdrowia i świadczące o tym wyniki badań.

Badania przed zabiegiem.
Ponieważ plastykę pochwy wykonuje się w znieczuleniu ogólnym bądź miejscowym, to konieczne jest wykonanie następujących badań:

• Morfologia,
• Czas krzepnięcia (APTT, INR, PT),
• HBS, HCV.

Przebieg zabiegu:
Plastyka pochwy trwa w znieczuleniu ogólnym trwa od 40 do 90 minut,a w znieczuleniu miejscowym około 60 min. Lekarz nacina tylną ścianę pochwy, usuwa nadmiar tkanek, po czym nićmi rozpuszczalnymi zszywa mięśnie i śluzówkę pochwy. Pacjentka po zabiegu w znieczuleniu ogólnym pozostaje przez co najmniej 24 godziny w klinice, po zabiegu w znieczuleniu miejscowym nie wymaga obserwacji pooperacyjnej w obrębie kliniki.

Rekonwalescencja:
Pełna rekonwalescencja po plastyce pochwy trwa około dwa miesiące - po tym czasie można powrócić do normalnej aktywności seksualnej. Po siedmiu dniach od zabiegu ma miejsce wizyta kontrolna. Przez około dwa tygodnie może utrzymywać się obrzęk, zasinienie krocza, ból oraz podwyższona temperatura ciała. W celu złagodzenia dolegliwości można przyjmować środki przeciwbólowe dostępne bez recepty. Należy szczególnie dbać o właściwą higienę krocza.